Rośliną o właściwościach podobnych do
aloesu jest
vilcacora. "Odkrywcami" cudownych właściwości vilcacory, zwanej "świętym pnączem Inków" były plemię Ashaninków czyli Indian, którzy tak, jak w późniejszym czasie Inkowie darzyli roślinę boską częścią i nazywali ją kug-kukjagui.
Vilcacora była dla tych plemion najważniejszym bóstwem, od którego początek wzięli wszyscy inni Bożkowie. Indianie wizerunki swoich bóstw rzeźbili w dojrzałych zdrewniałych pędach pnącza. Ponieważ Ashaninkowie nie znali pisma,
wiedza o vilcacorze przetrwała naszych czasów w przekazie ustnym. Skarbnicę tej wiedzy stanowią szamani indiańscy. Najbliższymi potomkami dawnych Inków są członkowie plemion Indian Queros nazywanych popularnie "ludem
vilcacory", ponieważ otaczają tę roślinę szczególną czcią. "Bóg"- czyli vilcacora- podobnie jak
aloe vera odwzajemnia się "swojemu ludowi" ofiarowując mu długowieczność,
